มีขำขันเรื่องหนึ่งที่อาตมาเคยได้ยินมาและอยากจะนำมาเล่าต่อ เผื่อจะช่วยสะท้อนอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสังคมไทยได้
เรื่องมีอยู่ว่า ในครั้งที่พระเจ้ากำลังสร้างโลกใกล้จะเสร็จ ขั้นตอนสุดท้ายของการสร้างโลกก็คือ พระองค์จะต้องเลือกหยิบของวิเศษจากถุงวิเศษเพื่อแบ่งให้กับทุกประเทศไว้เป็นเอกลักษณ์ประจำชาติ เช่น สำหรับสหรัฐอเมริกา พระเจ้าทรงหยิบเสรีภาพให้ สหรัฐฯ จึงโดดเด่นในเรื่องเสรีภาพ เมื่อไปถึงทวีปยุโรปพระเจ้าก็ได้หยิบธรรมชาติ วิวทิวทัศน์ ขุนเขา สายน้ำ อารยธรรมเก่าแก่ ตลอดจนถึงวรรณคดีอันวิจิตรต่าง ๆ ทั้งหลายให้แก่ประเทศต่าง ๆ ในทวีปยุโรป และเมื่อมาถึงทวีปเอเชียอย่างประเทศจีน พระเจ้าก็ได้หยิบสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่อย่างกำแพงเมืองจีนให้ เมื่อถึงประเทศญี่ปุ่น ก็ได้หยิบภูเขาไฟฟูจิให้ แล้วพระเจ้าก็ทรงหันมาทางเมืองไทย และทรงก้าวจากประเทศญี่ปุ่นมาประเทศไทยเพื่อจะหยิบของวิเศษให้ แต่เมื่อเท้าก้าวแรกหยั่งถึงประเทศไทย พระเจ้าก็ทรงหกล้ม เพราะขาไปสะดุดเข้ากับเสาตอม่อโฮปเวลล์ ของวิเศษจึงหกระเนระนาดออกมาจากถุงจนเกลื่อนไปหมด ทั้งขุนเขา สายน้ำ ข้าวหอมมะลิ ผืนดินที่อุดม ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ ทะเล ชายหาด ฤดูกาลที่ไม่โหดร้าย อากาศที่บริสุทธิ์ แมกไม้ไพรพง พระพุทธศาสนา พระมหากษัตริย์ผู้เป็นที่รัก ฯลฯ ของดีบรรดามี ซึ่งแต่ละประเทศในโลกจะได้รับกันเพียงประเทศละอย่างเท่านั้น หกออกมาจากถุงแล้วรวมอยู่ที่เมืองไทยทั้งหมด
เมื่อเป็นเช่นนี้พระเจ้าก็ทรงตกพระทัยมากว่าของดีทั้งหมดจะมากองอยู่ในเมืองไทย จึงทรงพยายามจะสร้างสมดุลให้เกิดขึ้น ด้วยกันล้วงลงไปในถุงวิเศษแล้วหยิบของชิ้นหนึ่งซึ่งเป็นสมบัติชิ้นสุดท้าย ดิ้นขลุกขลัก ๆ อยู่ในถุงออกมา แล้ววางลงที่เมืองไทย นับแต่นั้นมาเมืองไทยก็เกิดความสมดุล ไม่เจริญโดดเด่นเกินประเทศอื่น เพราะจะมีความสุขสลับกับความขัดแย้งมาโดยตลอด
สิ่งที่พระเจ้าล้วงออกมาจากก้นถุง ซึ่งทำให้เมืองไทยเกิดความสมดุล หรือมองอีกมุมหนึ่ง จะเรียกว่าเกิดปัญหาก็ได้ ก็คือ “นักการเมืองไทย” นั่นเอง
—————————————————————————————————————————–
จากหนังสือ สูตรสำเร็จของชีวิต โดย ว.วชิรเมธี