บทความนี้เป็นการนำเสนอความคิดเห็นในแนวพุทธปรัชญาต่อสภาวะที่มนุษย์เผชิญกับวาระสุดท้ายแห่งชีวิต ด้วยพยาธิสภาพที่สิ้นหวังและเกินกว่าจะเยียวยา และมีคุณภาพชีวิตในภาวะปกติ แล้วมนุษย์มีสิทธิที่จะหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมาน โดยเลือกที่จะตายได้ด้วยเงื่อนไขอะไรได้บ้าง ซึ่งปรากฏการณ์ “การุณยฆาต” (Euthanasia) เป็นเรื่องใหม่ และยังไม่เป็นที่ยอมรับในสังคมไทย ซึ่งมีลักษณะสังคมที่นับถือพระพุทธศาสนาเป็นส่วนใหญ่ มีแนวทางการดำเนินชีวิตด้วยหลักธรรมคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตามหลักของไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ และปัญญา ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับบางประเทศที่มีวัฒนธรรมตะวันตก เช่น เนเธอร์แลนด์, เบลเยี่ยม, ออสเตรเลีย, และอังกฤษ เป็นต้น ที่ถือการุณยฆาตเป็นเรื่องที่ยอมรับกันมาก่อนแล้ว
ความคิดเห็นหลากขั้วเกี่ยวกับการจัดการชีวิตสำหรับผู้ป่วยที่หมดหนทางเยียวยาให้หายจากการเจ็บป่วย และมีคุณภาพชีวิตเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์ มีศักดิ์ศรี ล้วนมีเหตุผลที่รับฟังได้ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นมุมมองทางการแพทย์ ศาสนา สังคม และความชอบธรรมทางกฎหมายแต่สำหรับพระพุทธศาสนามีหลักในการตัดสินการมีชีวิตไว้ซึ่งจะได้ศึกษาต่อไป
———————————————————————–
โดย นางสาวนิรมล เตียงพิทยากร