เพื่อแม่ ๑ พรรษา “บวชทดแทนคุณ…ค่าน้ำนม”

บุตรพึงแบกมารดาด้วยบ่าข้าวหนึ่ง แบกบิดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง เขามีอายุมีชีวิตอยู่ ตลอต ๑๐๐ ปี และพึงปฏิบัติบำรุงท่านทั้ง ๒ ด้วยการอบกลิ่น การนวด การให้อาบน้ำ และการบีบนวดอวัยวะต่างๆ แก่ท่านทั้งสอง แม้ท่านทั้ง ๒ จะพึงถ่ายอุจจาระบนบ่านั่นเอง ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่ชื่อว่า ตอบแทนบุญคุณแก่มารดาบิดา

ส่วนบุตรคนใด ทำให้มารดาบิดาผู้ไม่มีศรัทธา ให้สมาทานตั้งมั่นในสัทธาสัมปทา ให้มารดาบิดาผู้ทุศีล สมาทานตั้งมั่นในปัญญาสัมปทา ดูก่อนภิกษุหลาย ด้วยเหตุ มีประมาณเท่านั้น บุตรย่อมชื่อว่าเป็นผู้อันกระทำตอบแทนบุญคุณแก่มารดาบิดาแล้ว

การที่ลูกชายได้บวช ย่อมเป็นการเปิดหนทางสวรรค์ให้กับบิดามารดา ได้มีโอกาสเข้าวัดสร้างบุญ ที่ยังไม่เคยทำทาน ก็จะได้ทำทาน ที่ยังไม่เคยรักษาศีล ก็จะได้รักษาศีล ที่ยังไม่เคยปฏิบัติธรรมฝึกทำใจหยุดใจนิ่งเลย ก็จะได้มีโอกาสเริ่มต้นฝึกใจให้หยุดนิ่งด้วยการปฏิบัติธรรมบ้าง หากเคยทำแล้ว ก็จะได้กระทำให้เพิ่มพูนยิ่งๆ ขึ้นไป

ดังนั้น กุลบุตรทั้งหลายพึงตระหนักถึงความโชคดี อันยิ่งใหญ่นี้ ที่ได้มิโอกาสเกิดมาเป็นชายและอยู่ในบวร ร่มเงาของพระพุทธศาลนา เพราะจะได้มีโอกาสบวชเพี่อตอบแทนพระคุณของบิดามารดา ซึ่งเป็นสิ่งที่บัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อนสรรเสริญและได้กระทำสืบเนื่องต่อกัน มาทุกยุคทุกสมัย อันเป็นโอกาสที่จะได้ลร้างบุญให้กับตนเองและบุคคลที่เรารัก

แม้โลกจะผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนถึงยุคสมัยที่เทคโนโลยีไร้ขีดจำกัดเช่นยุคนี้ แต่ความรักของบิดามารดาที่มีต่อบุตรนั้น ไม่เคยข้องเกี่ยวด้วยกาลเวลา พ่อแม่ที่ให้ความรักต่อบุตรในยุคโบราณเป็นเช่นไร ในยุคปัจจุบันก็ยังคงเป็นเช่นนั้น มิหนำซ้ำในยุคนี้ ท่านทั้งสองยังคอยเลี้ยงดูแลให้บุตรมีความเป็นอยู่ที่สะดวกสบายมากมายกว่าในยุคก่อนมากนัก ดังนั้น เมื่อฤดูกาลแห่งการเข้าพรรษาเข้ามาเยือน กุลบุตรทั้งหลายพึงรบคว้าโอกาสอันดีงามนี้ไว้ ให้โอกาสตนเองได้สร้างบุญใหญ่ และเป็นสะพานเชื่อมบุญให้กับบิดามารดาอีกด้วย


การกระทำทุกอย่างล้วนมีการเริ่มต้น มีสักกี่ครั้งที่เราระได้เริ่มต้น เพื่อเอาชนะกิเลสในใจตนเอง และเพื่อทำในสิ่งที่ดีงาม สวนกับกระแสของกิเลสในยุคปัจจุบันเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตจากคนธรรมดา ไปสู่วิถีชีวิตที่ยิ่งใหญ่


การบวช จึงถือเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ในอีกรูปแบบหนึ่ง เพื่อตามรอยบาทของพระบรมศาสดา เป็นวิถีชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยความบริสุทธิ์ กาย วาจา ใจ ซึ่งในช่วง ชีวิตที่ผ่านมาของเรา เราอาจจะไม่เคยลำบากเลย เพราะพ่อแม่เลี้ยงดูเรามาอย่างดี อาจจะไม่เคยทำสิ่งที่ปลื้มใจให้กับบิดามารดาเลยสักครั้งในชีวิต แต่ไม่ว่าเราจะเป็นใคร หรือเป็นอะไรมาอย่างไรก็ตาม ทุกคนสามารถที่จะเริ่มต้น ทำสิ่งที่ดีงามได้เสมอ โดยเริ่มต้นจากตนเอง…ด้วยการบวช


การบวช เป็นการยกฐานะของผู้บวชให้สูงสุด จากคนธรรมดาสามัญกลับกลายเป็นผู้ประเสริฐ ให้ผู้คนได้กราบไหว้บูชา แม้กระทั่งบิดามารดาผู้ให้กำเนิด ก็ยังต้องไหว้ เมื่อบวชแล้วก็ได้ศึกษาเล่าเรียน พัฒนากายและใจให้สูงส่ง แม้ว่าการบวชจะให้คุณค่ากับชีวิตมากมาย แต่มีเพียงไม่กี่คนที่จะได้มีโอกาสอันสูงค่านี้ เพราะสารพัดความไม่พร้อมทั้งหลาย บ้างก็ยุ่งอยู่กับครอบครัว การทำงาน การเรียนบ้าง จนบางครั้งกลายเป็นความเพลิน หรือยังมีห่วงมีกังวล ร่างกายไม่พร้อม แต่สำหรับผู้ที่มีบุญเก่าสั่งสมไว้ดีแล้ว การบวชเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ไม่ยากเลย เหมือนดังเรื่องราวของยุธัญชัยชาดก

ยุธัญชยกุมาร เป็นพระโอรสของพระเจ้าสัพพทัต ได้เสด็จไปในพระราชอุทยานแต่เช้าตรู่ ได้ทอดพระเนตรเห็นน้ำค้าง ติดอยู่กับตาข่ายที่ทำด้วยเส้น บนปลายยอดหญ้าปลายกิ่งไม้ และใยแมงมุม จึงตรัสถามสารถีว่า ที่เห็นนี่เขาเรียกว่าอะไร สารถีตอบว่า เขาเรียกว่า หยาดน้ำค้าง อันตกลงในฤดูหิมะ ทรงเล่นในพระราชอุทยานตลอดวัน


พอตกบ่ายได้เสด็จกลับมา มิได้เห็นหยาดน้ำค้าง จึงถามสารถีว่า หยาดน้ำค้างไปไหนหมด สารถีตอบว่า พอดวงอาทิตย์ขึ้น หยาดน้ำค้างก็ละลายหมด พระกุมารพอได้ ฟังเช่นนั้น ก็เกิดสลดพระทัย เห็นว่าชีวิตและสังขารแห่งสัตว์ โลกเหมือนหยาดน้ำค้างบนปลายหญ้า จึงทรงกระทำหยาดน้ำค้างให้เป็นอารมณ์ กราบทูลวิงวอนพระราชบิดาและพระราชมารดาออกบรรพชา พระราชบิดาและพระราชมารดาก็ทัดทานว่า ถ้าลูกยังพร่องด้วยกามอันใด พ่อแม่จะเพิ่มให้ ผู้ใดเบียดเบียนเธอ พ่อและแม่จะห้ามปราม แต่ขออย่าบวช เลย พระราชกุมารก็กล่าวว่า หม่อมฉันไม่ได้พร่องด้วยกาม ไม่มีใครเบียดเบียน แต่หม่อมฉันจะทำที่พึ่ง ที่ชราครอบงำไม่ได้ ท่านได้ทูลขอบรรพชาบ่อยๆ เมื่อพระราชมารดาและพระราชบิดาไม่อาจจะทรงห้ามได้ ก็ทรงอนุญาตการบรรพชา แม้ยุธิฎฐิลกุมารผู้เป็นพระขนิษฐา เมื่อทราบว่าพึ่ชายออกบวช จึงทูลขอออกบวชตามด้วย พระราชมารดาและพระราชบิดาก็ ยินยอม ด้วยความอาลัยรัก มหาชนต่างก็มาส่งเสด็จทั้งสองกุมารออกผนวชเป็นฤษี


นี่เป็นเรื่องราวของผู้สั่งสมบุญไว้ดีแล้ว เมื่อได้เห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวที่ชวนให้เห็นถึงความเป็นจริงของชีวิต ก็เกิดโยนิโสมนสิการ ปรารถเหตุสั่งสมเนกขัมมบารมีด้วยการออกบวช ซึ่งยังมีผู้มีบุญเช่นนี้อีกเป็นจำนวนมาก ที่กำลังรอคอยข่าวบุญชวนบวชจากยอดกัลยาณมิตรทุกท่านอยู่ทั่วทุกหนแห่ง


“การบวชเป็นพระภิกษุสามเณรดำรงชิวิตในเพศสมณะ ไม่ว่าจะเป็นช่วงสั้นหรือช่วงยาว นับเป็นประวัติชีวิตที่งดงาม นำมาซึ่งความประทับใจ ความปลื้มใจ แม้ตัวเราก็เลื่อมใสตนเอง ชาวโลกได้พบเห็นก็เลื่อมใส ผู้เลื่อมใสแล้วก็เลื่อมใสยิ่งขึ้น…”

ที่มา : ว.วุฑฺฒิชโย